دسته
ساکنان شهر عشق
ساکنان شهر عشق
ساکنان شهر عشق
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 23522
تعداد نوشته ها : 19
تعداد نظرات : 14
Rss
طراح قالب
میبینی خراب و داغونت شدم سوختم ...خوشی تو رو به تنهایی خودم فروختم ...اگه ارزون تو رو دادم به یه دنیایی که خود نیستمچون که من زاده ی دردم و با درد و غم غریب نیستم ...غریب نیستم ...گاهی وقتا میام کنار پنجرتتا یکم ببینمتآخ که دلم تنگه واست خوشم از شادی تو وقتی میخندی با رقیبتو دلم تازه میشه یه درد کهنه ی غریب همه دردا رو کشیدم جز این درد عاشقی سهم من از باغ عشق شد گل زرد عاشقیآی دلم ببخش اگه یه درد تازه ای اومد ...آخرین فصل غم ماست ...فصلسرد
چی شد که دستامون یهو
به این زودی جدا شدهپنجره ی بینمونوبیا حالا تو وا کنشبدون تو قلبمی عشقمتو لحظه های بی کسیمای عمر و زندگی منپس کی به دادم میرسی ؟؟؟ !چی میشه که باز دوباره ...تو رو کنارم میدیدم ...بعد تو خسته و داغونآروم آروم میمیرم ...چی میشه که باز دوبارهبه کنارم تو بیـــــــــــــــــــای !جایی که هیشکی نباشهتوی این دنیای تـــــــــــــــــــــــودیگه کنارم نیستی من تو رو از دست دادم ...ببین چه زود تو رو به خدا من پس دادم !میگن حکمت این بوده ٬ آخه اول راه بودی ...تو این دریای بیکران مثل صدف ما بودی ...اما مروارید دلت رفت پیش خدا !بدون هیچ وقت دلت از دلم نمیشه جدا !بگو کی گفته با رفتنت سخته دیدنتهنوزم یاد تو تو اتاقم پرسه میزنه ...ولی خیالم راحته داری آرامش عزیزم ...جایی که دیگه آزارت نمیدن ...الان از دوری توئه که من تر شده گونم ...آره اسم تو تا ابد حک شده گلمهنوزم پیشمی و منو تو دو تایی با همچرا تنها رفتی دیدی هنوز خودخواهی بازم ؟؟؟بدون که بی تو زندگی واسه من معنایی نداره ...تو کجا رفتی عزیزم اون بالا تنهای تنهام ...حالا تو پیش خداییمن توی غربت غم هام ...خورشید چشمای خیسم ، بی تو هر روز بی فروغهبگو کی گفت ما جدا شیم ؟؟؟میدونم که این دروغـــــــــــــــــــــه !!!چی میشه که باز دوبارهتو رو کنارم میدیدمبعد تو خسته و داغونآروم آروووووممیمیــــــــــرم
هرگاه دفتر محبت را ورق زدی و هرگاه زیر پایت خش خش برگها را احساس کردی هرگاه در میان ستارگان آسمان تک ستاره ای خاموش دیدی برای یکبار در گوشه ای از ذهن خود نه به زبان بلکه از ته قلب خود بگو: یادت بخیر
یک جرعه ازچشمان توازمن دلم رامی خرد
یک خنده برلبهای توهوش ازسرمن می برد
متن تمام شعرمن باعشق معنامی شود
بی تووجودخسته ام تنهای تنهامی شود
وقتی دلم رایادتوطوفانی وترمی کند
حال مرامهتاب هم همواره بدترمی کند
امشب کجاخوابیده ای؟آیاکدامین گوشه ای؟
درخلوت شب های من تودرکدامین کوچه ای؟
مهربانترین !
در کدامین فصل مرا به فراموشی سپردی ؟
به کدامین راهزن، بار سفرمان را بخشیدی ؟
به کدامین رهگذر تازه ، مرا فروختی ؟
من؛ از فصل برگریزان نیامده بودم!
من؛ از شاخه های درختان بی برگ،
از اندوه دلتنگی یک روز
از کمین خورشید پشت ابرها نیامده بودم!
عزیزترین!
در کدامین فصل مرا به فراموشی سپردی ؟
من؛ سرما را ،
ارزش گمشده ام را ،
انتظار بی وقفه ی زمستان را پشت سر گذاشتم!
..... در خود گم شدم!.....
من تا انبوه سبز کوه ها رفتم!
رفتم تا آبی، ارغوانی....تا آن شمعدانیهای زیبای شهرک...
ترنُم شنها و سنگها ، آن ریسمان سر در گم
که به هر طرف کشیده می شد درمیان انبوهی از چشم
کنــــــار آن بیکــــران سبز ..... آبی
چقدر حسرت خوردم،
ایـــــن همه زیبایی و من، دستی خالی!
وجود تو از فرسنگها فاصله
و قلبی که تنـــها
یـــک چسب مرهمش نبود!
در کدامین فصل مرا به فراموشی سپردی ؟
به کدامین راهزن، بار سفرمان را بخشیدی ؟
به کدامین رهگذر تازه ، مرا فروختی ؟
من؛ از فصل برگریزان نیامده بودم!
من؛ از شاخه های درختان بی برگ،
از اندوه دلتنگی یک روز
از کمین خورشید پشت ابرها نیامده بودم!
عزیزترین!
در کدامین فصل مرا به فراموشی سپردی ؟
من؛ سرما را ،
ارزش گمشده ام را ،
انتظار بی وقفه ی زمستان را پشت سر گذاشتم!
..... در خود گم شدم!.....
من تا انبوه سبز کوه ها رفتم!
رفتم تا آبی، ارغوانی....تا آن شمعدانیهای زیبای شهرک...
ترنُم شنها و سنگها ، آن ریسمان سر در گم
که به هر طرف کشیده می شد درمیان انبوهی از چشم
کنــــــار آن بیکــــران سبز ..... آبی
چقدر حسرت خوردم،
ایـــــن همه زیبایی و من، دستی خالی!
وجود تو از فرسنگها فاصله
و قلبی که تنـــها
یـــک چسب مرهمش نبود!