شب فراق  شب کنار پنجره ای رو به خدا کردم و با صدایی بلند به خدا گفتم چرا عاشقان چرا عاشقان مستحق تلخی دنیا هستن ناگهان صدایی از درون دلم با صدایی لرزان به من گفت که هیچ کس ارزش این را نداردای خدا مگر عاشقان دیگر توان این را دارن
دسته ها : از یاد رفته
سه شنبه دوازدهم 9 1387
 وقتی که به من می خندی انگاری دنیارو دارم روی فرش مهربونی بی صدا من پا می زارم وقتی گریه می کنی تو غیر غم هیچی ندارم گیج می شم نمی تونم من خودم و به یاد بیارم وقتی نیستی خونه تار مثل شب بی ستاره اکه تو بیای دوباره توی خونه نور می باره تو برام قصه می خوندی تا برم به شهر رویا برم از حقیقت تلخ برسم به کذب دنیایه قطار کاغذی بود روی ریل بی صدایی یه مسافرش تو بودی توی ایستگاه جدایی بگو ایا نگرونی واسه این دفتر پارهواسه این قلب شکسته که دیگه کسی نداره من میرم چرا بمونم من دیگه بی تو غریبم اگه من بمونم این جا ادما می دن فریبم تو رسیدی به چه چیزی که با من نمی رسیدی  تو غمام جا گذاشتی ولی شادیا مو چیدی دریا رو بروی ساحل کوله بار من به دوشم منم اون مسافری که غصه هامو می فروشم 
دسته ها : از یاد رفته
سه شنبه دوازدهم 9 1387
X